تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها

==رواياتى درباره بيعت زنان با پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و بيان شروط آن ==

و در كافى به سند خود از ابان از امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده كه فرمود: بعد از آنكه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) مكّه را فتح كرد با مردان بيعت فرمود. سپس زنان آمدند تا بيعت كنند، خداى تعالى اين آيه را فرستاد «'''يا ايها النبى اذا جاءك المومنات يبايعنك ...'''». هند گفت : خدا شرط كرده كه اولاد خود را به قتل نرسانيم و ما اين كار را كرده ايم ، بچه هايى را بزرگ كرديم و بعد كشتيم . ام حكيم دختر حارث بن هشام همسر عكرمه بن ابى جهل هم عرضه داشت : يا رسول اللّه ! معروفى كه خدا شرط كرده تو را در مورد آن معصيت نكنيم ، چيست ؟ فرمود:است كه لطمه به صورت نزنيد، و چهره خود را نخراشيد، و موى خود مكنيد، و گريبان چاك نكنيد، و جامه سياه نپوشيد، و صدا به واويلا بلند نكنيد. زنان مكّه پذيرفتند، وبا آن جناب بر طبق اين شرايط بيعت كردند.

هند پرسيد: چه جور بيعت كنيم ، رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) فرمود: من با زنان مصافحه نمى كنم ، لذا دستور داد قدحى آب آوردند، خودش دست در آب نهاد، و بيرون آورد و فرمود حال دست خود را در اين آب كنيد.

مؤ لف : روايات در اين معانى بسيار زياد وارد شده ، هم از طرق شيعه و هم از طرق اهل سنت .

و در تفسير قمى به سند خود از عبداللّه بن سنان روايت آورده كه گفت : من از امام صادق (عليه السلام ) از معناى جمله شريفه «'''و لا يعصينك فى معروف '''» سوال كردم ، فرمود: معروف همان امورى است كه خداى تعالى بر زنان واجب كرده ، مانند نماز و زكات و هر عمل خير ديگرى كه به ايشان دستور داده .

مولف : اين روايت شاهد رواياتى است كه «'''معروف '''» را تفسير مى كرد به اينكه لطمه به صورت نزنيد، و چه نكنيد و چه نكنيد، و در بعضى از آنها آمده كه فرمود: و عشوه گرى هاى دوران جاهليت را ترك كنيد. و همه اينها از باب اشاره به بعضى از مصاديق آن است .