المزمل ١٩

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۹:۱۴ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

این هشدار و تذکّری است، پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‌گزیند!

|بى‌ترديد اين [آيات‌] تذكارى است، پس هر كه خواست، به سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد
قطعاً اين [آيات‌] اندرزى است، تا هر كه بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پيش گيرد.
این آیات (قرآن) برای تذکر و یادآوری فرستاده شد تا هر که بخواهد راهی به سوی خدای خود پیش گیرد.
بی تردید این [قرآن] مایه تذکر و پند است، پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [باتکیه براین قرآن] برگزیند.
اين تذكارى است. پس هر كه بخواهد، راهى به سوى پروردگارش آغاز كند.
این پندآموزی است، پس هر کس که خواهد راهی به سوی پروردگارش پیش گیرد
همانا اين آيتها يادآورى و پندى است، پس هر كه خواهد راهى به سوى پروردگار خويش فرا گيرد.
اینها اندرز و یادآوری است، هرکس که خواستار (استفاده‌ی از آنها) است، او راهی را به سوی پروردگار خود برمی‌گزیند (و خویشتن را به سعادت ابدی می‌رساند).
همانا این‌ها یادواره‌ای است تا هر که بخواهد سوی پروردگارش راهی در پیش گیرد.
همانا این است یادآوردنی تا هر که خواهد گیرد بسوی پروردگار خویش راهی‌


المزمل ١٨ آیه ١٩ المزمل ٢٠
سوره : سوره المزمل
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تَذْکِرَةٌ»: پند و اندرز. تذکّر و یادآوری. «فَمَن شَآءَ ...»: مردمان در انتخاب راه یا چاه آزادند (نگا: کهف / ). مفعول (شَآءَ) محذوف است و می‌تواند از جنس جواب و مقدّر باشد. یعنی: فَمَن شَآءَ اتِّخَاذَ سَبِیلٍ إِلی رَبِّهِ تَعَالیَ اتَّخَذَ. یا این که به مناسبت ماقبل، پند گرفتن مقدّر شود. یعنی: فَمَن شَآءَ الإِتِّعَاظَ اتَّخَذَ إِلی رَبِّهِ سَبِیلاً. بدین مفهوم که هر که قصد دارد که پند گیرد، با ایمان و طاعت، به خدا خود را نزدیک سازد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - قرآن، زداینده غفلت ها و مایه یادآورى و بیدارى انسان ها (إنّ هذه تذکرة)

۲ - آگاهى از قیامت و سرگذشت انسان ها در آن روز، زداینده غفلت ها و مایه یادآورى و بیدارى (إنّ هذه تذکرة) آیات گذشته، درباره قیامت و احوال انسان ها در آن روز بود; ازاین رو ممکن است، «هذه» اشاره به این موضوع باشد.

۳ - تذکارهاى قرآن، به منظور معرفت خدا و راه یابى آگاهانه و آزادانه انسان ها به او است. (فمن شاء اتّخذ إلى ربّه سبیلاً)

۴ - انسان، موجودى است مختار و انتخاب گر. (فمن شاء اتّخذ إلى ربّه سبیلاً) مطلب یاد شده، از تعبیر «من شاء» (هر کس بخواهد) استفاده مى شود.

۵ - دین، راهى است که مقصد در آن تقرب به خداوند است. (اتّخذ إلى ربّه سبیلاً)

۶ - ربوبیت خداوند، مقتضى در پیش گرفتن راه او (راه دین) است. (اتّخذ إلى ربّه سبیلاً)

موضوعات مرتبط

  • انسان: اختیار انسان ۴; ویژگیهاى انسان ۴
  • تذکر: عوامل تذکر ۱، ۲
  • تقرب: تقرب به خدا ۵
  • خدا: آثار ربوبیت خدا ۶; زمینه خدا شناسى ۳
  • دین: فلسفه دین ۵; قبول دین ۶
  • ذکر: آثار ذکر قیامت ۲
  • غفلت: زمینه رفع غفلت ۱، ۲
  • قرآن: فلسفه تذکرات قرآن ۳; نقش قرآن ۱
  • قیامت: آثار علم به قیامت ۲

منابع