زُخْرُف
از الکتاب
«زخرف» در اصل، به معناى «زینت» و همچنین به معناى طلا که وسیله زینت است آمده، سپس به سخنان فریبنده که ظاهرى زیبا دارد نیز «زخرف» و «مزخرف» گفته شده است. و این بدان جهت است که طلا یکى از فلزات معروف زینتى است; خانه هاى پر نقش و نگار را نیز «زخرف» مى گویند، و همچنین سخنان پر آب و رنگ فریبنده را گفتار «مزخرف» مى نامند.
«زخرف القول»: سخنان فریبنده است که ظاهرى جالب و باطنى زشت و بد دارد.
ریشه کلمه
- زخرف (۴ بار)
