ریشه فسد
از الکتاب
تکرار در قرآن: ۵۰(بار)
قاموس قرآن
تباهى. در لغت آن را ضد صلاح گفتهاند. راغب خروج شىء از اعتدال معنى مىكند خواه كم باشد يا بيشتر. [قصص:83]. در زمين برترى (خودپسندى) و تباهى اراده نمىكنند [انبیاء:22]. اگر در آسمان و زمين خدايانى جز خدا مىبود آنها از اعتدال و نظم خارج شده و تباه مىگشتند. افساد: تباه كردن. [بقره:205]. در زمين تلاش مىكند تا در آن تباهى به بار آورد. مفسد: تباه كننده ضد مصلح [بقره:220].
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| تُفْسِدُوا | ۴ |
| الْمُفْسِدُونَ | ۱ |
| يُفْسِدُونَ | ۵ |
| يُفْسِدُ | ۱ |
| مُفْسِدِينَ | ۵ |
| لِيُفْسِدَ | ۱ |
| الْفَسَادَ | ۴ |
| الْمُفْسِدَ | ۱ |
| لَفَسَدَتِ | ۲ |
| بِالْمُفْسِدِينَ | ۲ |
| فَسَادٍ | ۱ |
| فَسَاداً | ۳ |
| الْمُفْسِدِينَ | ۱۰ |
| لِيُفْسِدُوا | ۱ |
| فَسَادٌ | ۱ |
| الْفَسَادِ | ۱ |
| لِنُفْسِدَ | ۱ |
| لَتُفْسِدُنَ | ۱ |
| مُفْسِدُونَ | ۱ |
| لَفَسَدَتَا | ۱ |
| أَفْسَدُوهَا | ۱ |
| الْفَسَادُ | ۱ |
| کَالْمُفْسِدِينَ | ۱ |