تُوَقّرُوه
از الکتاب
«تُوَقِّرُوهُ» از مادّه «توقیر» از ریشه «وقر» به معناى سنگینى است; بنابراین «توقیر» در اینجا به معناى تعظیم و بزرگداشت است. مطابق این تفسیر ضمیرى که در «تُوَقِّرُوهُ» آمده، به شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله) باز مى گردد، و هدف از آن دفاع از او در مقابل دشمن و تعظیم و بزرگداشت او است (این تفسیر را «شیخ طوسى» در «تبیان» و «طبرسى» در «مجمع البیان» و بعضى دیگر برگزیده اند). اما جمعى از مفسران معتقدند که تمام ضمیرهاى آیه به خداوند باز مى گردد، و منظور از «توقیر» در اینجا، یارى دین خدا، و بزرگداشت او و آئین او است، دلیل آنها در انتخاب این تفسیر، هماهنگ شدن تمام ضمیرهاى موجود در آیه است. ولى تفسیر اول مناسب تر به نظر مى رسد.
