يونس ١١

وَ لَوْ يُعَجِّلُ‌ اللَّهُ‌ لِلنَّاسِ‌ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ‌ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ‌ إِلَيْهِمْ‌ أَجَلُهُمْ‌ فَنَذَرُ الَّذِينَ‌ لاَ يَرْجُونَ‌ لِقَاءَنَا فِي‌ طُغْيَانِهِمْ‌ يَعْمَهُونَ‌

ترجمه

اگر همان گونه که مردم در به دست آوردن «خوبی» ها عجله دارند، خداوند در مجازاتشان شتاب می‌کرد، (بزودی) عمرشان به پایان می‌رسید (و همگی نابود می‌شدند)؛ ولی کسانی را که ایمان به لقای ما ندارند، به حال خود رها می‌کنیم تا در طغیانشان سرگردان شوند!

|اگر خدا با همان شتابى كه مردم براى خود خير را مى‌طلبند در رساندن شر به آنان تعجيل مى‌كرد، قطعا مرگشان فرا رسيده بود. پس كسانى را كه ديدار ما را باور ندارند در طغيانشان رها مى‌كنيم تا سرگشته بمانند

و اگر خدا براى مردم به همان شتاب كه آنان در كار خير مى‌طلبند، در رساندن بلا به آنها شتاب مى‌نمود، قطعاً اجلشان فرا مى‌رسيد. پس كسانى را كه به ديدار ما اميد ندارند، در طغيانشان رها مى‌كنيم تا سرگردان بمانند.

و اگر خدا به عقوبت عمل زشت مردم و دعای شرّی که در حق خود می‌کنند به مانند خیرات تعجیل می‌فرمود مردم همه محکوم مرگ و هلاک می‌شدند و لیکن ما آنان را که به لقای ما امیدوار نیستند به همان حال سرگردانی در کفر و طغیان رها می‌سازیم.

و اگر خدا برای مردم در عذاب و مجازات همان گونه که آنان در طلب خیر و خوشی شتاب دارند، شتاب می ورزید، قطعاً مدت عمرشان [با نزول عذاب و مجازات] پایان می یافت؛ پس کسانی که دیدارِ [قیامتِ] ما [و محاسبه شدن اعمالشان] را امید ندارند، وا می گذاریم تا در طغیانشان سرگردان بمانند.

اگر با همان شتاب كه مردم براى خود خير مى‌طلبند خدا برايشان شر مى‌طلبيد، مرگشان فرا رسيده بود. پس آنان را كه به ديدار ما اميد ندارند، وامى‌گذاريم تا در گمراهى خويش سرگردان بمانند.

و اگر خداوند برای مردم به همان گونه که خیر را به شتاب می‌خواهند، شر را به پیش می‌انداخت، اجلشان به سر می‌آمد، آری ناامیدواران به لقائمان را وامی‌گذاریم که در طغیانشان سرگشته باشند

و اگر خدا براى مردم بدى- عذاب- را با همان شتاب مى‌خواست كه آنان نيكى را مى‌خواهند هر آينه مدتشان سپرى شده بود- مرگشان با نزول عذاب بر آنها فرا رسيده بود- پس كسانى را كه به ديدار ما اميد [و باور] ندارند واميگذاريم تا در سركشى [و گمراهى‌] خود سرگردان بمانند.

اگر خداوند در رساندن شرّها و بلاهائی شتاب ورزد که مردمان (در حالت خشم و غضب و یا حماقت و جهالت) در طلب آنها شتاب می‌نمایند، همچنان که (برابر سرشت انسانی خود) در فراچنگ آوردن خیرها و نعمتها شتاب می‌ورزند، عمر (همگی انسانها به پایان می‌رسد و اثری از) آنان باقی نمی‌ماند (و اختیار که پایه‌ی تکلیف و وجه امتیاز انسان از حیوان است، از میان می‌رود، و اطاعت جنبه‌ی اضطراری پیدا می‌کند). امّا ما افرادی را که معتقد به ملاقات ما (در قیامت) نیستند، به حال خود رها می‌سازیم (و در مجازاتشان عجله نمی‌کنیم و بلکه در دنیا بدیشان مهلت می‌دهیم) تا در سرکشی و نافرمانی خود (بلولند و) سرگردان شوند (و حق را از باطل، و راه را از چاه باز نشناسند).

و اگر خدا برای مردمان -به همان شتابی که آنان در کار خیر می‌طلبند- در زیانشان شتاب کند، اجلشان فرا سویشان بی‌چون در رسد. پس کسانی را که امید لقای ما را نمی‌دارند در طغیانشان (همچنان فرو) می‌نهیم حال آنکه سرگردان بمانند.

و اگر بشتابد خدا بسوی بدی برای مردم مانند شتافتن ایشان بسوی خوبی هر آینه گذرانده شود سرآمد ایشان پس می‌گذاریم آنان را که امید ندارند ملاقات ما را در سرکشی خود فرو روند

يونس ١٠	آیه ١١	يونس ١٢
سوره : سوره يونس نزول : ٤ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لَوْ یُعَجِّلُ اللهُ لِلنَّاسِ ...»: مفهوم آیه سه چیز می‌تواند باشد: - افراد بی‌ایمان تمسخرکنان به پیغمبران یا به داعیان الی الله گفته و می‌گویند: اگر راست می‌گوئید که در برابر گناه، عذاب و عقابی وجود دارد، از خدا بخواهید هم اینک آن را به ما برساند!! انسان شتابگر است و با شتاب خواستار بدی و خوبی است.و ... (نگا: اعراف / ، انفال / ، رعد / عنکبوت / و ، اسراء / ، انبیاء / ). - انسانها اعم از باایمان و بی‌ایمان، با انجام گناهان که موجب عذابند، انگار در نزول عقاب از سوی خدا شتاب دارند، و اگر خدا در مقابل گناهان فوراً بزهکاران را نابود می‌کرد، کسی برجای نمی‌ماند.و ... (نگا: نحل / ، فاطر / ). - اگر خدا به سخن مردم گوش فرا دهد و دعای ایشان را که در حالت یأس و ناامیدی، علیه خود و خویشان خود می‌کنند، و یا در حالت خشم علیه دیگران و به ویژه دشمنان خویش می‌نمایند، هرچه زودتر بپذیرد و برآورده کند، کسی برجای نمی‌ماند.و ... (نگا: تفسیرالمنار، جلد، صفحه‌.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ يَدْعُ‌ الْإِنْسَانُ‌ بِالشَّرِّ... (۵) وَ يَدْعُ‌ الْإِنْسَانُ‌ بِالشَّرِّ... (۵)

تفسیر

• آيات ۱۴ - ۱۱، سوره يونس
• وجه عدم شتاب خداوند در عذاب منكرين معاد
• توجه انسان به خدا در زمان بلاها و ناملايمات زندگى
• سبب ضلالت و طغيان كافران و غفلت ورزيدنشان از خداى تعالى

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - امهال کفرمداران و منکران قیامت (تأخیر انداختن مجازات آنان به جهان آخرت) سنّتى الهى است. (و لو یعجل اللّه للناس الشر ... فنذر الذین لایرجون لقاءنا)

۲ - مجازات کفار و منکران قیامت (از میان برداشتن ایشان) منجر به انقراض نسل بشر خواهد شد. (و لو یعجل اللّه للناس الشر ... لقضى إلیهم أجلهم) «ال» در «الناس» ال جنسیه و مفید استغراق است; یعنى، اگر سنّت الهى درباره جوامع بشرى این بود که هر انسان کفرپیشه را در دنیا بى درنگ مجازات کند، هر آینه تا کنون زمین از وجود انسان تهى شده و نسل بشر منقرض گشته بود. در حالى که این با فلسفه آفرینش انسان (و لکم فى الأرض مستقر و متاع إلى حین. بقره / ۳۶) ناسازگار است.

۳ - مجازات کفرپیشگان و منکران قیامت (از میان برداشتنشان) ناسازگار با فلسفه آفرینش انسان (و لو یعجل اللّه للناس الشر ... لقضى إلیهم أجلهم)

۴ - سنّت خدا در رساندن خیر به مردم «تسریع» و در مجازات کردن آنان «امهال» است. (و لو یعجل اللّه للناس الشر استعجالهم بالخیر) برداشت فوق بر این اساس است که «هم» مفعول استعجال و فاعلش ضمیر عاید به «اللّه» و به تقدیر «مثل استعجاله لهم بالخیر» باشد.

۵ - بشر در دستیابى به خواسته ها و تمایلات خود، موجودى عجول و ناشکیباست. (و لو یعجل اللّه للناس الشر استعجالهم بالخیر) «الخیر» به معناى هر چیز خوب و دلخواه است و «استعجال» منصوب به نزع خافض مى باشد و تقدیر آن «کاستعجالهم بالخیر» است; یعنى، اگر خداوند نیز همانند انسانها - که در رسیدن به خواسته هاى خود عجول و ناشکیبا هستند - بى درنگ به مجازات بزهکاران مى پرداخت و ... .

۶ - کفرمداران و شرک پیشگان، مستحق عذاب و کیفر الهى در دنیا (و لو یعجل اللّه للناس الشر)

۷ - منکران قیامت، مستحق کیفر و عذاب الهى در دنیا هستند. (و لو یعجل اللّه ... لقضى إلیهم أجلهم فنذر الذین لایرجون لقاءنا) از آیه شریفه استفاده مى شود که: اگر مجازات منکران قیامت منجر به مرگ آنان نمى شد، خدا بدون مهلت آنان را سرکوب مى کرد; یعنى، آنان استحقاق کیفر را دارند لکن مانع وجود دارد.

۸ - قیامت، روز دیدار با خداوند است. (الذین لایرجون لقاءنا)

۹ - زمان مرگ همه انسانها مشخص و تحت حاکمیت قوانین معیّنى است. (و لو یعجل اللّه للناس الشر ... لقضى إلیهم أجلهم) از این که کیفر دادن خدا، منجر به مرگ کافران مى شود و همین، سبب شده که مجازات آنان به تأخیر بیفتد، استفاده مى شود که خداوند براى پایان زندگى انسانها زمان خاصى را مقرر فرموده است; یعنى، آن را تحت ضابطه و قانونى قرار داده است که پس و پیش شدن در آن راه ندارد.

۱۰ - انکار روز بازپسین، زمینه ساز طغیان و سرکشى (فنذر الذین لایرجون لقاءنا فى طغینهم یعمهون)

۱۱ - طغیان و سرکشى، نشانه بى ایمانى به روز رستاخیز (فنذر الذین لایرجون لقاءنا فى طغینهم یعمهون)

۱۲ - طغیان گران بى ایمان به جهان آخرت، مردمانى سرگردان و محروم از هدایت الهى اند. (فنذر الذین لایرجون لقاءنا فى طغینهم یعمهون) «عَمَه» (به معناى تحیر و سرگردانى) کنایه از محروم شدن از هدایتهاى الهى است.

موضوعات مرتبط

• آفرینش: فلسفه آفرینش ۳
• انسان: بىصبرى انسان ۵; صفات انسان ۵; عجله انسان ۵; عوامل انقراض انسانها ۲
• پاداش: تسریع در پاداش ۴
• خدا: سنّتهاى خدا ۱، ۴
• سنّتهاى خدا: سنّت مهلت ۱، ۴
• طغیان: آثار طغیان ۱۱; زمینه طغیان ۱۰
• طغیانگران: سرگردانى طغیانگران ۱۲; محرومیت طغیانگران ۱۲
• عذاب: اهل عذاب ۶، ۷
• قضا و قدر: ۹
• قیامت: آثار تکذیب قیامت ۱۰; کیفر مکذبان قیامت ۲، ۳، ۷; لقاء اللّه در قیامت ۸; مجازات مکذبان قیامت ۷; مهلت به مکذبان قیامت ۱۱; ویژگیهاى قیامت ۸
• کافران: آثار کیفر کافران ۲; کیفر کافران ۳، ۶; مجازات کافران ۶; مهلت به کافران ۱
• کفر: کفر به قیامت ۱۱; نشانه هاى کفر ۱۱
• کیفر: مهلت در کیفر ۴
• مرگ: تعیین مرگ ۹; قانونمندى مرگ ۹
• مشرکان: کیفر مشرکان ۶; مجازات مشرکان ۶
• هدایت: محرومان از هدایت ۱۲