۲۰٬۳۷۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←پاره اى از موعظه ها و حكمت های لقمان
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<span id='link215'><span> | <span id='link215'><span> | ||
==پاره اى از موعظه ها و حكمت های لقمان == | ==پاره اى از موعظه ها و حكمت های لقمان == | ||
آنگاه امام صادق «عليه السلام»، در ذيل آيه: «وَ إذ قَالَ لُقمَانُ لإبنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَىَّ لَا تُشرِك | آنگاه امام صادق «عليه السلام»، در ذيل آيه: «وَ إذ قَالَ لُقمَانُ لإبنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَىَّ لَا تُشرِك بِاللّهِ إنَّ الشِّركَ لَظُلمٌ عَظِيمٌ» فرمود: لقمان، پسرش «باثار» را وقتى اندرز مى داد، آن قدر كلماتش نافذ بود كه فرزندش در نهايت درجه تأثّر قرار مى گرفت. | ||
اى حمّاد! از جمله مواعظى كه به فرزندش كرد، يكى اين بود كه: اى پسرم! تو از آن روزى كه به دنیا افتادى، پشت به دنيا و رو به آخرت كردى، و خانه اى كه دارى به طرف آن مى روى، نزديكتر به تو است، از خانه اى كه از آن دور مى شوى. | اى حمّاد! از جمله مواعظى كه به فرزندش كرد، يكى اين بود كه: | ||
اى پسرم! تو از آن روزى كه به دنیا افتادى، پشت به دنيا و رو به آخرت كردى، و خانه اى كه دارى به طرف آن مى روى، نزديكتر به تو است، از خانه اى كه از آن دور مى شوى. | |||
پسرم! همواره با علما بنشين، و با دو زانوى خود مزاحمشان شو، ولى با آنان مجادله مكن، كه اگر چنين كنى، از تعليم تو دريغ مى ورزند، و از دنيا به قدر بلاغ و رفع حاجت بگير، و يكباره ترك آن مگوى، و گرنه سربار جامعه خواهى شد. و در دنيا آن چنان داخل مشو كه به آخرتت ضرر رساند. آن قدر روزه بگير كه از شهوتت جلوگيرى كند، و آن قدر روزه مگير كه از نماز بازت دارد. زيرا نماز نزد خدا محبوبتر از روزه است. | پسرم! همواره با علما بنشين، و با دو زانوى خود مزاحمشان شو، ولى با آنان مجادله مكن، كه اگر چنين كنى، از تعليم تو دريغ مى ورزند، و از دنيا به قدر بلاغ و رفع حاجت بگير، و يكباره ترك آن مگوى، و گرنه سربار جامعه خواهى شد. و در دنيا آن چنان داخل مشو كه به آخرتت ضرر رساند. آن قدر روزه بگير كه از شهوتت جلوگيرى كند، و آن قدر روزه مگير كه از نماز بازت دارد. زيرا نماز نزد خدا محبوبتر از روزه است. | ||
