تَلّه: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/تَلّه | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/تَلّه | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
مكان مرتفع (تپّه) گويند «تَلَّهُ» يعنى او را به تپّه ساقط كرد [صافات:103]، چون ابراهيم و پسرش به امر خدا تسليم شدند و او را به پيشانى در تلّ انداخت، (خوابانيد). راغب گويد اصل تلّ به معنى مكان مرتفع است «تله للجبين» يعنى او را بر تلّ انداخت مثل «تَرَبَّهُ» به معناى او را به خاك انداخت. ولى مجمع البيان و قاموس و اقرب الموارد معناى اوّلى آن را به خاك انداختن گفتهاند، بنابراين معنى «تلّه للجبين» اين است كه او را به پيشانى در زمين انداخت، يا گذاشت ديگر در تلّ خوابانيد، معنى نمىدهد. در صحاح گفته: «تلّه للجبين» يعنى او را به زمين انداخت طبرسى فرموده «تلّه للجبين» يعنى او را بر پيشانى خواباند. پس معناى مصدرى آن انداختن و ساقط كردن و بر زمين زدن است و نيز تلّ آمده و جمع آن تلال است. | مكان مرتفع (تپّه) گويند «تَلَّهُ» يعنى او را به تپّه ساقط كرد [صافات:103]، چون ابراهيم و پسرش به امر خدا تسليم شدند و او را به پيشانى در تلّ انداخت، (خوابانيد). راغب گويد اصل تلّ به معنى مكان مرتفع است «تله للجبين» يعنى او را بر تلّ انداخت مثل «تَرَبَّهُ» به معناى او را به خاك انداخت. ولى مجمع البيان و قاموس و اقرب الموارد معناى اوّلى آن را به خاك انداختن گفتهاند، بنابراين معنى «تلّه للجبين» اين است كه او را به پيشانى در زمين انداخت، يا گذاشت ديگر در تلّ خوابانيد، معنى نمىدهد. در صحاح گفته: «تلّه للجبين» يعنى او را به زمين انداخت طبرسى فرموده «تلّه للجبين» يعنى او را بر پيشانى خواباند. پس معناى مصدرى آن انداختن و ساقط كردن و بر زمين زدن است و نيز تلّ آمده و جمع آن تلال است. | ||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, لِلْجَبِين:46, أَسْلَمَا:40, نَادَيْنَاه:40, الصّابِرِين:34, فَلَمّا:34, أَن:34, مِن:28, يَا:28, اللّه:22, إِبْرَاهِيم:22, قَد:22, شَاء:16, إِن:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::تَلّه]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۵۹
ریشه کلمه
قاموس قرآن
مكان مرتفع (تپّه) گويند «تَلَّهُ» يعنى او را به تپّه ساقط كرد [صافات:103]، چون ابراهيم و پسرش به امر خدا تسليم شدند و او را به پيشانى در تلّ انداخت، (خوابانيد). راغب گويد اصل تلّ به معنى مكان مرتفع است «تله للجبين» يعنى او را بر تلّ انداخت مثل «تَرَبَّهُ» به معناى او را به خاك انداخت. ولى مجمع البيان و قاموس و اقرب الموارد معناى اوّلى آن را به خاك انداختن گفتهاند، بنابراين معنى «تلّه للجبين» اين است كه او را به پيشانى در زمين انداخت، يا گذاشت ديگر در تلّ خوابانيد، معنى نمىدهد. در صحاح گفته: «تلّه للجبين» يعنى او را به زمين انداخت طبرسى فرموده «تلّه للجبين» يعنى او را بر پيشانى خواباند. پس معناى مصدرى آن انداختن و ساقط كردن و بر زمين زدن است و نيز تلّ آمده و جمع آن تلال است.
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
