ریشه وقت: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::وقت]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | |||
مقدارى از زمان كه براى كارى معين شده است. فيومى در مصباح گويد: « اَلْوَقْتُ: مِقْدارٌ مِنَ الزَّمانِ مَفْرُوضٌ لِاَمْرٍما» [حجر:37-38]. گفت تو از مهلت شدگانى تا روز وقت معلوم كه قيامت باشد. * [مرسلات:11-13]. «اُقِتَّتْ» دراصل با واو است به جاى الف. و آن به معنى تعيين وقت و بيان وقت است در «رسل» آيه فوق بررسى شده و گفتهايم ظاهرا مراد از «رسل» رها شدهها و فرستادههاى عالم است نه پيامبران و آمدن قيامت وقت ايستادن و متوقف شدن آنهاست يعنى: آنگاه كه فرستادهها و رها شدهها موقوت و معينالوقت گردند براى متوقف شدن. براى چه روزى آنها با مدت رها شدهاند؟ براى روز فصل و جدايى. * [نساء:103]. كتاب كنايه از وجوب و موقوت به معنى وقتدار است يعنى نماز براى مومنان واجبى است محدودالوقت كه بايد در اوقاتش خوانده شود. ميقات: وقت معين براى كارى. و وعده اقتدار و نيز مكانى كه معين شده براى عملى مثل مواقيت حّج كه مكانهايى است براى احرام بستن چنانكه طبرسى فرموده است. عبارت راغب در بيان معنى اخير گنگ است. [اعراف:142]. ميقات درآيه به معنى وعده معين است چنانكه در صدر آيه فرموده «وَ وعَدْنامُوسى ثَلثينَ لَيْلَةً...» يعنى: به موسى سى شب وعده كرديم و آن را با ده شب اتمام نموديم پس وعده اقتدار خدا چهل شب گرديد. ايضا در آيه [اعراف:155]. و نيز در آيه [شعراء:38]. در آيه [نباء:17]. ظاهرا به معنى وقت است يعنى: روز فصل وقت رسيدن به حساب است. يا وقت از هم پاشيدگى اين عالم است. * [بقره:189]. از تو هلالها پرسند بگو آنها (براى روشن شدن) وقتها است براى مردم و حج. | |||
===ریشههای [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
يوم:100, ل:95, قول:73, علم:64, ف:60, انن:48, ربب:46, لا:46, ه:41, ب:39, ها:37, جمع:36, الى:36, ک:33, فى:33, فصل:32, کون:30, هم:30, موسى:28, نظر:26, انس:26, ايى:25, اذا:24, من:24, لما:24, سحر:23, قوم:23, تمم:22, عن:21, اتى:20, ولى:20, سمو:20, کلم:19, الا:19, نفخ:19, وهن:19, کتب:19, ان:19, ليل:19, هى:19, غوى:19, رسل:19, رجل:18, هو:18, نسف:18, ثم:18, ى:18, امن:18, صلو:18, عزز:17, غنى:17, بغى:17, عشر:17, ربع:17, اخر:17, حجج:17, هلل:17, صور:17, اجل:17, جبل:17, انتم:17, کم:17, على:17, اخذ:17, ثقل:17, جىء:17, سبع:17, فرج:15, جلو:15, ليس:15, اول:15, ن:15, لفف:15, فسد:15, ما:15, رجف:14, نبت:14, سبل:14, جنن:14, هل:14, برر:14, سئل:13, شىء:13, تبع:13, ارض:13, فوج:13, کلل:13, الم:12, خير:12, اخو:12, کثر:12, رهب:12, رئى:12, ضلل:12, لو:11, ثلث:11, عند:11, بيت:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
| خط ۲۷: | خط ۵۸: | ||
|مِيقَاتِ || ۱ | |مِيقَاتِ || ۱ | ||
|- | |- | ||
| | |أُقِّتَتْ || ۱ | ||
|- | |- | ||
|مِيقَاتاً || ۱ | |مِيقَاتاً || ۱ | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۳۶
تکرار در قرآن: ۱۳(بار)
قاموس قرآن
مقدارى از زمان كه براى كارى معين شده است. فيومى در مصباح گويد: « اَلْوَقْتُ: مِقْدارٌ مِنَ الزَّمانِ مَفْرُوضٌ لِاَمْرٍما» [حجر:37-38]. گفت تو از مهلت شدگانى تا روز وقت معلوم كه قيامت باشد. * [مرسلات:11-13]. «اُقِتَّتْ» دراصل با واو است به جاى الف. و آن به معنى تعيين وقت و بيان وقت است در «رسل» آيه فوق بررسى شده و گفتهايم ظاهرا مراد از «رسل» رها شدهها و فرستادههاى عالم است نه پيامبران و آمدن قيامت وقت ايستادن و متوقف شدن آنهاست يعنى: آنگاه كه فرستادهها و رها شدهها موقوت و معينالوقت گردند براى متوقف شدن. براى چه روزى آنها با مدت رها شدهاند؟ براى روز فصل و جدايى. * [نساء:103]. كتاب كنايه از وجوب و موقوت به معنى وقتدار است يعنى نماز براى مومنان واجبى است محدودالوقت كه بايد در اوقاتش خوانده شود. ميقات: وقت معين براى كارى. و وعده اقتدار و نيز مكانى كه معين شده براى عملى مثل مواقيت حّج كه مكانهايى است براى احرام بستن چنانكه طبرسى فرموده است. عبارت راغب در بيان معنى اخير گنگ است. [اعراف:142]. ميقات درآيه به معنى وعده معين است چنانكه در صدر آيه فرموده «وَ وعَدْنامُوسى ثَلثينَ لَيْلَةً...» يعنى: به موسى سى شب وعده كرديم و آن را با ده شب اتمام نموديم پس وعده اقتدار خدا چهل شب گرديد. ايضا در آيه [اعراف:155]. و نيز در آيه [شعراء:38]. در آيه [نباء:17]. ظاهرا به معنى وقت است يعنى: روز فصل وقت رسيدن به حساب است. يا وقت از هم پاشيدگى اين عالم است. * [بقره:189]. از تو هلالها پرسند بگو آنها (براى روشن شدن) وقتها است براى مردم و حج.
ریشههای نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| مَوَاقِيتُ | ۱ |
| مَوْقُوتاً | ۱ |
| مِيقَاتُ | ۱ |
| لِمِيقَاتِنَا | ۲ |
| لِوَقْتِهَا | ۱ |
| الْوَقْتِ | ۲ |
| لِمِيقَاتِ | ۱ |
| مِيقَاتُهُمْ | ۱ |
| مِيقَاتِ | ۱ |
| أُقِّتَتْ | ۱ |
| مِيقَاتاً | ۱ |
