الصف ٧

وَ مَنْ‌ أَظْلَمُ‌ مِمَّنِ‌ افْتَرَى‌ عَلَى‌ اللَّهِ‌ الْکَذِبَ‌ وَ هُوَ يُدْعَى‌ إِلَى‌ الْإِسْلاَمِ‌ وَ اللَّهُ‌ لاَ يَهْدِي‌ الْقَوْمَ‌ الظَّالِمِينَ‌

ترجمه

چه کسی ظالمتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته در حالی که دعوت به اسلام می‌شود؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند!

و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ ببندد در حالى كه به اسلام دعوت مى‌شود؟ و خدا مردم ستمگر را هدايت نمى‌كند

و چه كسى ستمگرتر از آن كس است كه با وجود آنكه به سوى اسلام فراخوانده مى شود، بر خدا دروغ مى‌بندد؟ و خدا مردم ستمگر را راه نمى‌نمايد.

و آیا از آن کس که به راه اسلام و سعادتش می‌خوانند و او همان دم بر خدا افترا و دروغ می‌بندد کسی ستمکارتر هست؟ و خدا هم هیچ قوم ستمکاری را هدایت نخواهد کرد.

و ستمکارتر از کسی که بر خدا دروغ می بندد، در حالی که به اسلام دعوت می شود کیست؟ و خدا مردم ستمکار را هدایت نمی کند.

كيست ستمكارتر از آن كس كه به خدا دروغ مى‌بندد، در حالى كه او را به اسلام دعوت مى‌كنند؟ و خدا ستمكاران را هدايت نمى‌كند.

و کیست ستمکارتر از کسی که بر خداوند دروغ بندد، و حال آنکه به سوی اسلام دعوت می‌گردد، و خداوند قوم ستمکار را هدایت نمی‌کند

و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بافت- يعنى پيامبر او را دروغگو انگاشت و آيات او را سحر خواند- در حالى كه به اسلام خوانده مى شود؟ و خدا مردم ستمكار را راه نمى‌نمايد.

چه کسی ستمکارتر از کسی است که بر خدا دروغ می‌بندد، در حالی که او به اسلام فراخوانده می‌شود؟! خدا مردمان ستمگر را رهنمود نمی‌گرداند (و به حق نمی‌رساند).

و چه کسی ستمگرتر از آن (نا)کس است که با وجود آنکه سوی تسلیم (در برابر خدا) فرا خوانده می‌شود، بر خدا دروغ می‌بندد؟ و خدا ستمگران را راه نمی‌نماید.

و کیست ستمگرتر از آنکه بست بر خدا دروغ را و او خوانده می‌شود بسوی اسلام و خدا رهبری نکند گروه ستمگران را

الصف ٦	آیه ٧	الصف ٨
سوره : سوره الصف نزول : ٢ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْکَذِبَ»: مراد همان (سِحْر) آیه پیشین است. یعنی کلام آسمانی یا پیغمبر الهی را سحر و ساحر نامیدن، افتراء و دروغ عظیم است.

تفسیر

• آيات ۱ ۹، سوره صف
• اشاره به مطالب اين سوره مباركه
• مقصود از خطاب توبيخى : ((چرا مى گوييد آنچه را كهعمل نمى كنيد)) با توجه به سياق و زمينه كلام
• اشاره به نهى مسلمانان از ايذاى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم
• معناى جمله ((فلما زاغلوا ازاغ الله قلوبهم ...)) و بيان اينكه مقصود از ازاغه واضلال خداوند چيست
• دو بخش دعوت و رسالت عيسى (عليه السلام ) تصديق پيامبر پيش از خود، و بشارت بهآمدن پيامبر بعد از خود
• توضيح اينكه مفهوم بشارت دادن عيسى (عليه السلام ) به آمدن پيامبر اسلام (صلى اللهعليه و آله و سلم ) اين است كه دين اسلام اتم واكمل است
• معروف بودن پيامبر(ص ) به نام احمد
• وجه اينكه رد كننده دعوت به اسلام ((ظالمترين )) است
• معناى اظهار دين حق بر همه اديان
• (رواياتى درباره نام هاى پيامبر اكرم (ص )، بشارت عيسى ،
• فاصله بين عيسى و پيامبر اسلام (ص )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - افترا و نسبت دروغ به خدا بستن، بالاترین ظلم و بدترین گناه است. (و من أظلم ممّن افترى على اللّه الکذب) تقبیح افترا بر خداوند با تعبیر «أظلم» (صیغه اسم تفضیل)، نشان از بزرگى گناه آن دارد.

۲ - سحر خواندن معجزات پیامبر(ص)، افترا بر خداوند است. (فلمّا جاءهم بالبیّنت قالوا هذا سحر ... و من أظلم ممّن افترى على اللّه الکذب)

۳ - افترا زنندگان به خداوند، از ستمکارترین مردمان اند. (و من أظلم ممّن افترى على اللّه الکذب)

۴ - ظلم، داراى درجات و مراتب شدت و ضعف (و من أظلم ممّن افترى على اللّه الکذب)

۵ - دعوت کردن مردم به تسلیم شدن در برابر خداوند و دستورهاى او، رسالت پیامبراکرم(ص) (و هو یدعى إلى الإسلم) «یدعى» به صورت مجهول آمده است; چون، دعوت کننده (پیامبراکرم(ص)) معلوم مى باشد. بنابراین، اصل جمله به شکل زیر است: «و الرسول یدعوه إلى الإسلام». گفتنى است که کلمه «اسلام» در لغت به معناى تسلیم و انقیاد است و دین خداوند بدین جهت اسلام نامیده شده که مردم را به اطاعت و انقیاد در برابر فرمان ها و دستورات الهى فرا مى خواند.

۶ - «اسلام»، نام دین حضرت رسول اکرم(ص) (و هو یدعى إلى الإسلم) برداشت یاد شده، بدان احتمال است که کلمه «اسلام» در آیه شریفه، در معناى لغوى آن به کار نرفته باشد; بلکه مقصود از آن دین الهى پیامبر(ص) باشد.

۷ - کسانى که از پذیرش دعوت پیامبر(ص) خوددارى ورزیده و آن حضرت را با داشتن معجزات و دلایل روشن، به سحر و ساحرى متهم کردند، افترازنندگان به خدا و از ستمکارترین مردم اند. (فلمّا جاءهم بالبیّنت ... و من أظلم ممّن افترى على اللّه الکذب)

۸ - دعوت مردم از سوى پیامبر(ص) به تسلیم و انقیاد در برابر خداوند - و نه فراخوانى آنان به اطاعت خویش - نشانه حقانیت او است. (و من أظلم ممّن افترى على اللّه ... و هو یدعى إلى الإسلم)

۹ - ظالمان، از هدایت الهى محروم اند. (و اللّه لایهدى القوم الظلمین)

۱۰ - ظلم، موجب محرومیت آدمى از هدایت الهى است. (و اللّه لایهدى القوم الظلمین)

۱۱ - هدایت، به دست خداوند است. (و اللّه لایهدى القوم الظلمین)

موضوعات مرتبط

• اسلام :۶
• افترا: افترا به خدا ۲; ظلم افترا به خدا ۱; گناه افترا به خدا ۱
• تسلیم: دعوت به تسلیم به خدا ۵، ۸
• خدا: هدایتگرى خدا ۱۱
• ظالمان: محرومیت ظالمان ۹
• ظلم: آثار ظلم ۱۰; بزرگترین ظلم ۱; مراتب ظلم ۱، ۴
• گناهان کبیره :۱
• محمد(ص): تهمت جادوگرى به محمد(ص) ۲، ۷; دعوتهاى محمد(ص) ۵، ۸; رسالت محمد(ص) ۵; دلایل حقانیت محمد(ص) ۸; مکذبان محمد(ص) ۷; نام دین محمد(ص) ۶
• مردم: ظالمترین مردم ۳، ۷
• مفتریان به خدا :۳، ۷
• هدایت: عوامل محرومیت از هدایت ۱۰; محرومان از هدایت ۹; منشأ هدایت ۱۱