تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها

__TOC__

<span id='link327'><span>

==آيات ۹ - ۱۱، سوره منافقون ==

ترجمه آيات  

هان اى كسانى كه ايمان آورديد اموال و اولادتان شما را از ياد خدا به خود مشغول نسازد و هر كس چنين كند زيانكار است چون زيانكاران افرادى اينچن ينند (۹).

و در آيه مورد بحث به همين معنا اشاره نموده ، مى فرمايد: «'''و من يفعل ذلك فاولئك هم الخاسرون '''».

در اين آيه شريفه مال و اولاد را نهى كرده و فرموده : مال و اولادتان شما را از ياد خدا غافل نسازد در حالى كه بايد فرموده باشد: «'''شما سرگرم به مال و اولاد نشويد'''» و اين به خاطر آن بوده كه اشاره كند به اينكه طبع مال و اولاد اين است كه انسان را از ياد خدا غافل سازد، پس مؤ منين نبايد به آنها دل ببندند، و گرنه مؤ منين هم مانند سايرين از ياد خدا غافل مى شوند، پس نهى در آيه نهى كنايه اى است ، كه از تصريح موكدتر است .

در اين جمله مؤ منين را امر مى كند به انفاق در راه خير، اعم از انفاق واجب مانند زكات و كفارات ، و مستحب مانند صدقات مستحبى . و اگر قيد «'''مما رزقناكم '''» را آورد براى اعلام اين حقيقت بود كه دستور فوق درخواست انفاق از چيزى كه مؤ منين مالكند و خدا مالك آن نيست نمى باشد، چون آنچه را كه مؤ منين مى كنند عطيه اى است كه خداى تعالى به آنان داده ،

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۹۱ </center>

«'''فيقول رب لولا اخرتنى الى اجل قريب '''» - اين جمله عطف است بر جمله قبلى ، و اگر كلمه «'''اجل '''» را مقيد به قيد قريب كرد، براى اين بود كه اعلام كند به اينكه چنين كسى قانع است به مختصرى عمر، به مقدارى كه بتواند مال خود را در راه خدا انفاق كند، تقاضاى اندكى مى كند تا اجابتش آسان باشد. و نيز براى اين است كه اجل و عمر هر قدر هم كه باشد اندك است همچنان كه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) فرمود: «'''كل ما هو ات قريب - هر آنچه خواهد آمد نزديك است .'''»

«'''فاصدق و اكن من الصالحين '''» - در اين جمله كلمه «'''اصدق '''» به نصب قاف خوانده مى شود تا جواب تمناى چه مى شد مرا تا مدتى اندك مهلت مى دادى باشد، و كلمه «'''اكن '''» به سكون نون خوانده مى شود تا جزاى شرطى تقديرى باشد، و تقدير «'''ان اتصدق اكن من الصالحين - اگر تصدق دهم از صالحان خواهم بود'''» مى باشد.

در اين جمله آرزومندان نامبرده را از اجابت دعايشان و هر كس ديگر را كه از خدا تاخير اجل را بخواهد مايوس كرده مى فرمايد: وقتى اجل كسى رسيد، و نشانه هاى مرگ آمد، ديگر تاخير داده نمى شود، و اين معنا در كلام خداى تعالى مكرر آمده كه اجل يكى از مصاديق قضاى حتمى است ، از آن جمله مى فرمايد: «'''اذا جاء اجلهم فلا يستاخرون ساعه و لا يستقدمون '''».

«'''و اللّه خبير بما تعملون '''» - اين جمله حال است از ضمير «'''احدكم '''» ممكن هم هست عطف بر آغاز كلام باشد، و فايده تعليل را دارد، و معنايش اين است كه از خدا بى خبر نشويد و انفاق كنيد، براى اينكه خدا به اعمال شما دانا است ، طبق همان اعمال جزايتان مى دهد.

[[رده:تفسیر المیزان]]