ریشه زلق: تفاوت میان نسخه‌ها

=== قاموس قرآن ===

به فتح (ز - ل) اصل زلق محلى است كه قدم در آن ميلغزد و ثابت نمى‏ماند (مجمع) در اقرب گويد: «زَلَقَتْ قَدَمُهُ زَلْقاً:زَلَّتْ» و آنگاه به معنى بى علف و خالى استعمال ميشود چنانكه راغب و طبرسى گفته‏اند [كهف:40]. زلق در آيه زمين خشك و خالى است. زلق مصدر نيز آمده است چنانكه از اقرب نقل شد. * [قلم:51]. «ان» مخفّف از مثقله است يعنى حقّا نزديك است كفّار بانگاهها و چشمان خيره خود تو را بلغزانند و به زمين افكنند آنگاه كه قرآن را شنيدند و گويند كه وى ديوانه است و چون ظاهراًمراد از لغزاندن همان به زمين افكندن و كشتن است لذا مجمع آن را از ابن عباس «يقتلونك، يهلكونك» نقل كرده است. نا گفته نماند آيه شريفه دلالت دارد بر آنچه چشم زخم اثر دارد امروزه علم هيپنوتيزم هم اين مطلب را آفتابى كرده است نيروئى كه چشم شخص خارج مى‏شود حتى مى‏تواند طرف را بخواباند در نهج البلاغه حكمت 400 فرموده «اَلْعَيْنُ و الرُّقى حَقَّ وَ السِّحرُ حَقَّ...» يعنى چشم زخم و عوزه‏ها كه در آنها مى‏دمند در صافى گويد: در خبر است كه «اِنَّ الْعَيْنَ لَيُدْخِلُ الرَّجُلَ الْقَبْرَ وَ الْجَمَلَ الْقَدْرَ» چشم زخم مرد را به قبر و شتر را به ديگ داخل مى‏كند. مؤلف گويد سيوطى آن را در جامع صغير نقل كرده در مجمع گويد: در خبر آمده كه اسماء بنت عميس به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم گفت: پسران جعفر را چشم زخم مى‏رسد پس رقيه ضد چشم زخم براى آنها تهيّه كنم: فرمود آرى اگر چيزى به قدر (خداوند) سبقت مى‏كرد هر آينه آن چشم زخم بود. ابن ابى الحديد در ذيل حكمت فوق كه قسمتى از آن نقل شده و به شماره شرح او 408 است به طور تفصيل سخن گفته‏اند كه قابل استفاده است. از جمله مى‏گويد: جمعى از ياران رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم در سفرى به قبيله‏اى گذشتند و اهل قبيله آنها را ميهمان نكردند و گفتند: آيا در ميان شما راقى هست رقيه‏اى بنويسيد كه رئيس قبيله را حشره‏اى گزيده است؟ مردى گفت: آرى پس براى او سوره حمد را نوشت رئيس صحّت يافت در مقابل رمه‏اى گوسفند به او دادند قبول نكرد و گفت: تا رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم بيايد چون حضرت تشريف آوردند و نويسنده گفت: به حيات شما قسم جز فاتحة الكتاب ننوشتم. فرمود چه ميدانيد آن رقيه است. رمه را بگيريد و سهمى هم به من بدهيد.

== کلمات مشتق شده در قرآن ==